Adres
ul. Mickiewicza 13
Bolesławiec
Dolnośląskie
59-700
Poland
Muzeum Miejskie w Bolesławcu założono w 1908 roku. Budynek powstał na bazie istniejących XV-wiecznych fortyfikacji miejskich. W powstanie Muzeum zaangażowanych było wielu kolekcjonerów i znawców sztuki, a także stowarzyszenia kościelne, bractwo strzeleckie oraz przedstawiciele cechów. Dla publiczności Muzeum otwarto 21 maja 1911 roku.
Zgromadzono w nim zbiory archeologiczne, etnograficzne, wyroby rzemiosła artystycznego, dużą kolekcję ceramiki z Bolesławca i okolic, portret Martina Opitza – poety urodzonego w Bolesławcu, kilka innych cennych obrazów, dokumenty historyczne oraz duży księgozbiór. W dolnej sali baszty, zaprojektowanej jako kaplica, znajdowała się drewniana Pieta z XV wieku i ołtarz z lat 1760-1780. Szczególnym zainteresowaniem cieszył się tzw. “Wielki Garniec” – dzieła Johanna Gottlieba Joppego z 1753 roku, uważany za największy garniec na świecie oraz “Singuhr” – rodzaj sceny obrotowej przedstawiającej sześć scen z Pasji Chrystusa, wykonanej przez H. Jacoba w latach 1784-1797. Po przerwie spowodowanej I wojną światową, Muzeum otwarto w 1920 roku. W pracę muzeum czynnie zaangażował się Artur Schiller, współzałożyciel Górnośląskiego Muzeum w Gliwicach. Po drugiej wojnie światowej ocalał jedynie budynek, niemal wszystkie zbiory zaginęły bez śladu. Działalność powojenną muzeum rozpoczęło 27 grudnia 1953 roku wystawami przygotowanymi przez ówczesne Muzeum Śląskie (obecnie Narodowe) we Wrocławiu, które do 1975 roku sprawowało pieczę merytoryczną nad muzeami dolnośląskimi. Po kilku latach, ze względu na duże zawilgocenie budynku muzeum zamknięto. Po remoncie budynku, muzeum zostało otwarte 17 czerwca 1967 roku, już jako Muzeum Ceramiki.
O wyborze specjalizacji zadecydowały wielowiekowe tradycje ceramiczne w tym regionie. W okolicy Bolesławca, w dorzeczu Bobru i Kwisy, występują naturalne pokłady glin żaroodpornych idealnie nadające się na wyroby garncarskie. Występują tu również gliny, wypalające się na kolor brązowy, tzw. szkliwo ziemne używane do szkliwienia naczyń. Rzemiosło garncarskie rozwinęło się tu przed wiekami. Najwcześniejsza wzmianka o garncarzu z Bolesławca występuje w księgach miejskich Świdnicy w 1380 roku. W 1511 roku pojawiła się informacja o cechu garncarzy i przywileju ograniczającym ilość warsztatów w mieście do 5, co zmuszało, czeladników chcących założyć nowe warsztaty, do osiedlania się w pobliskich miejscowościach: w Nowogrodźcu lub w Ołdrzychowie nad Kwisą. Przywilej ten (zakaz) został cofnięty dopiero pod presją rządu pruskiego w 1762 roku. Działające od połowy lat sześćdziesiątych Muzeum Ceramiki początkowo nie posiadało własnych zbiorów. Ekspozycję “Kamionka bolesławiecka od XVII-wiecznej do współczesnej” przygotowano ze zbiorów wrocławskiego Muzeum. Z biegiem czasu większość wypożyczonych eksponatów została zastąpiona własnymi nabytkami, pochodzącymi z przekazów muzeów dolnośląskich: Chojnowa, Kamiennej Góry, Wałbrzycha, Ziębic oraz z zakupów antykwarycznych i darów. Współczesna kamionka w zbiorach muzeum pochodzi głównie z przekazów Spółdzielni “Ceramika Artystyczna” i Zakładów Ceramicznych “Bolesławiec”.
W 1991 roku Muzeum Ceramiki otrzymało budynek po administrowanym przez Rosjan Muzeum Kutuzowa. Po trwającym kilka lat remoncie – 17 czerwca 1995 roku – w budynku został otwarty Dział Historii Miasta. Przygotowywana jest ekspozycja stała poświęcona historii Bolesławca oraz prezentowane są wystawy czasowe przedstawiające wybrane zagadnienia z przeszłości miasta.
Godziny otwarcia:
Wystawa stała Działu Ceramiki, czynna:
* wtorek – sobota od 10:00 do 16:00
* niedziela od 11:00 do 16:00
wstęp bezpłatny do końca maja.
Źródło tekstu: strona muzeum: http://www.muzeum.boleslawiec.net
