Adres
ul. Przyrzecze
Bydgoszcz
Kujawsko-Pomorskie
85-170
Poland
Wenecja Bydgoska to ciąg kamienic stanowiący południową oraz zachodnią ścianę rzeki Młynówki oraz Wyspy Młyńskiej w Bydgoszczy. Kamienice te należą do ulic: Przyrzecze, Długiej, Wełniany Rynek, Poznańskiej, Świętej Trójcy oraz Czartoryskiego. Historia Wenecji Bydgoskiej rozpoczęła się w XIX wieku. Jeszcze na początku wieku na stromym brzegu rzeki znajdowały się pojedyncze budynki. Z upływem czasu na nabrzeżu Brdy zaczęły powstawać kamienice, zakłady i warsztaty rzemieślnicze. Główną zaletą tej lokalizacji był łatwy dostęp do wody oraz położenie w centrum miasta.
Początkowo obszary położone bezpośrednio nad rzeką były użytkowane jako ogrody, później zaczęto je zabudowywać.
W końcu XIX wieku krajobraz Wenecji Bydgoskiej nabrał charakteru mieszkalno-przemysłowego. Właścicielami kamienic byli kupcy, rzadziej rzemieślnicy i fabrykanci. W domach często prowadzono różnorodną działalność gospodarczą. Funkcjonowały tu m.in. fabryki opakowań, papierosów, fabryka czekolady, piekarnie a nawet rzeźnie. W późniejszym okresie zaś piwiarnie i restauracje. Mimo, że zabudowa Wenecji tworzy spójną urbanistycznie całość, to jej struktura pozostaje zróżnicowana i składa się z trzech części:
– Wschodniej – obejmuje pas między rzeką a ul. Przyrzecze; wybudowane tam budynki należały do najstarszych w rejonie Wenecji, m.in. znany z pocztówek galeriowiec (1873–1990).
– Południowej – największy blok zabudowy przy ul. Długiej, Wełniany Rynek i Poznańskiej; zachowała się w pierwotnym stanie, w tym wiele domów obecnie jest zrujnowanych; ukształtowanie terenu w postaci stromej skarpy sprawiło, że częste są tarasowe rozwiązania podwórek i kamienic; przez kolejne nawarstwianie dobudówek, werand i galerii zabudowa sprawia wrażenie zestawionej z klocków.
– Zachodniej – obejmuje pas gruntu między rzeką a ul. Św. Trójcy oraz Czartoryskiego; posiada charakter poprzemysłowy, charakterystyczny jest budynek dawnej pralni i farbiarni Wilhelma Koppa oraz dawna rafineria spirytusu Hermanna Frankego wraz z zakładem kąpielowym.
Od lat 90 XX w. miejsce to stało się jedną z ikon turystycznej mapy Bydgoszczy.
