Podczas niezwykłego festiwalu poświęconym kobiecym artystkom mieliśmy szczęście porozmawiać z jedną z najbardziej inspirujących postaci polskiej sceny muzycznej – Urszulą Dudziak.

FuninPoland.pl: Obejrzałam ostatnio film “Ula” poświęcony Pani życiu. Z jakimi emocjami wiązało się dla Pani obejrzenie tego filmu?

Jak oglądałam po raz pierwszy ten film, miałam wrażenie, że tam widać osobę, która jest szczęśliwa, pełna energii, wiary i poczucia własnej wartości. A ja miałam wtedy bardzo dużo kompleksów. Podziwiam siebie, że zakładałam takie maski i udało mi się stworzyć wizerunek osoby, która absolutnie nie jest lustrem swojej duszy. 
Powinien też powstać następny film, który pokazuje jak z tej dziewczyny wyrosła kobieta, która promienieje, jest przeszczęśliwa. Jak mieć taki apetyt na życie jak ja. To jest ważne – taki przekaz. Jest wiele kobiet, które stoją w miejscu, które się boją, które są obarczone stereotypami i nie mogą rozwinąć skrzydeł, wykorzystać potencjału.

Chciałaby być Pani inspiracją dla kobiet?

Jak najbardziej. Taki film dodałby im odwagi i wiary we własne możliwości. My kobiety mamy niezwykły potencjał, ale często jest on ukryty i czeka na wyzwolenie. Uważam, że trzeba wykorzystać swoją twórczą energię. Jeśli ta energia nie ma ujścia, wszystko kurczy się w środku.

Czyli właśnie z wyzwalania tego co wewnątrz bierze Pani swoją energię? 

Ja właśnie tego uczę. To jest bardzo ważne, żeby wierzyć w siebie.

Dlaczego tak ważne jest organizowanie festiwali muzycznych poświęconym Artystkom, takich jak Ladies’ Jazz Festival? 

Jazz uznaje się powszechnie za muzykę mężczyzn, a o kobietach mniej się mówi. My walczmy o to, żeby była równowaga we wszystkim. Cały świat polega na równowadze. Ja nawołuję, żebyśmy miały tyle samo do powiedzenia co mężczyźni. Ten festiwal, choć czasami są rodzynki męskie, skupia się na kobietach. Daje im szansę pokazania jakie są zdolne, unikalne i twórcze. Bardzo się cieszę, że jest taki festiwal, że jestem jego Dyrektorem Artystycznym.

Który Pani utwór najlepiej oddaje charakter festiwalu? 

,,Papaya” to utwór, który niesie radość, ma w sobie bardzo dobrą energię. Pytano mnie czy nie znudziła mi się ta piosenka. Absolutnie nie, bo ja kocham ten utwór i napędza mnie, gdy widzę jak ludzie na niego reagują. Ten utwór oddaje to, co ja czuję i to, co chcę przekazać dalej. Nie tylko w muzyce, ale również w sposobie życia, mówienia i postrzegania świata. Ma on w sobie zakodowany taki optymizm, światło i wiarę. Są sygnały, by uważać z tą wiarą, bo można się przejechać. A ja się zawsze cieszę na zapas. 

Co było inspiracją dla Pani ostatniego singla ,,Ogrody”?

Robert Cichy wyszedł z tą propozycją, gdy zagraliśmy razem koncert w Ogrodach Szczecińskich. Bardzo mi się spodobał ten utwór. To jest taka piosenka, która sprawia, że mamy dobry humor. A to jest ważne. 

Na koncercie mówiła Pani o ,,dorastaniu”. Na czym ono polega?

Są pewne słowa, które mają zły klimat. Wiadomo, że czas upływa, nie jesteśmy niezmienni. Ale ja staram się zmienić znaczenie niektórych słów. O ,,starzeniu się” mówimy mając na myśli coś ciemnego, co kojarzy się z chorobami. Ja natomiast stwierdziłam, że my dorastamy. Im więcej mamy lat, tym większe mamy doświadczenie. Jesteśmy bogatsi o obserwacje, wiedzę. Dorastamy do następnych wyzwań, a każde kolejne idzie nam coraz lepiej. ,,Dorastanie” to wspinanie się do góry, poczucie, że możemy wszystko. Dorastamy do spełniania kolejnych marzeń. Cały czas mamy apetyt i to jest piękne. 

Jak widzi Pani przyszłość polskiej sceny muzycznej? 

Ja tęsknię za tekstami Agnieszki Osieckiej, za Ewą Demarczyk. Za pięknymi, poetyckimi tekstami towarzyszącymi pięknym melodiom. Cieszy mnie, że jako przewodnicząca jury mogę odczuwać wysoki poziom artystek konkursu Grand Prix. Kolaboracje między artystami a poetami powinny wrócić. 

Czego życzyłaby pani festiwalowi na 20 urodziny?

Żeby trwał. Żeby było coraz więcej zgłoszeń na Grand Prix. Żeby był kolebką dla pięknych, znanych już artystów i dla tych, którzy dopiero rozpoczynają swoją drogę